Niedosłuch starczy jest przyczyną niesamodzielności i niesprawności u osób w wieku podeszłym. Przyczyną schorzenia są zmiany zwyrodnieniowe w uchu wewnętrznym i starzenie się komórek nerwowych. Do czynników ryzyka zaliczamy także przyjmowanie leków o toksycznym działaniu na organ słuchowy (niektóre antybiotyki), cukrzycę, miażdżycę, nadciśnienie. Nie da się wyleczyć niedosłuchu, natomiast można spowolnić proces pogarszania słuchu poprzez unikanie przebywania w hałaśliwym otoczeniu oraz dbanie o aktywność fizyczną, co przekłada się na zapobieganie rozwojowi miażdżycy – jednego z czynników predysponujących do zaburzeń słuchu.
Pierwszym symptomem schorzenia jest problem w odbiorze dźwięków o wysokiej częstotliwości, takich jak spółgłoski d, t, s, co doprowadza do trudności z identyfikacją słów.
Podstawowym badaniem pozwalającym określić poziom niedosłuchu jest audiometria przeprowadzona w wyizolowanym akustycznie pomieszczeniu. Podczas badania audiometrem można zdiagnozować następujące rodzaje niedosłuchu:
– normalny – niewielkie uszkodzenie słuchu na wyższych częstotliwościach
– metaboliczny – ubytek słuchu w zakresie niższych częstotliwości i powoli narastające upośledzenie słyszenia na wyższych częstotliwościach
– czuciowy – słuch w częstotliwościach niskich prawidłowy, a dla częstotliwości wyższych mocno upośledzony
– mieszany – metaboliczno-czuciowy
Jakie symptomy zdradzają rozwój niedosłuchu:
– trudności w rozróżnianiu słów
– szumy w uszach
– zawroty głowy
– kłopoty ze słyszeniem wysokich i niskich dźwięków
– problemy z orientacją
Starsi ludzie często starają się ukrywać problemy ze słyszeniem, nie informują o nich swoich najbliższych. To wszystko doprowadza do obniżenia jakości życia, pogorszenia samooceny, izolowania się od znajomych.
Jakie sygnały wskazują, że osoba w wieku podeszłym cierpi na niedosłuch? Senior podgłaśnia telewizor bądź radio, często prosi rozmówcę o powtórzenie wypowiedzi, ma problem z usłyszeniem słów innej osoby przez telefon. Rozmawiając z osoba dotkniętą niedosłuchem należy wyeliminować konkurencyjne dźwięki, mówić wolno i wyraźnie, zachować odległość do 90 cm od lepiej słyszącego ucha.
Leczenie:
Na runku jest dostęp do różnych rodzajów aparatów słuchowych.
W Polsce aparaty słuchowe są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, dofinansowanie przyznawane jest raz na 5 lat. Drugą możliwością dofinansowania są fundusze PFRON/MOPS.
Aby otrzymać dofinansowanie należy:
1) udać się do lekarza rodzinnego w celu otrzymania skierowania do specjalisty, czyli laryngologa
2) podczas wizyty u laryngologa poprosić o wypisanie zlecenia na aparat słuchowy
3) wysłać do oddziału NFZ wniosek uzyskany od laryngologa wraz z audiogramem (wynikiem badania słuchu)
4) po otrzymaniu pocztą wniosku z przyznanym dofinansowaniem pójść do firmy oferującej aparaty słuchowe i mającej podpisana umowę z NFZ w celu wyboru odpowiedniego aparatu
Dodatkowa refundacja może przysługiwać osobom, które posiadają orzeczenie o niepełnosprawności lub grupę inwalidzką. Środki z funduszu PFRON są wydawane przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie oraz Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Istotny jest fakt, że wysokość świadczenia różni się w poszczególnych powiatach i jest ustalona na cały rok kalendarzowy.
Wysokość dofinansowania z środków MOPS ustalana jest indywidualnie na wniosek pacjenta i zależy od jego dochodów oraz od wysokości funduszy jakimi dysponuje MOPS w danym roku.
