Postępowanie po urazach bioder czy operacjach w obrębie stawu biodrowego obejmuje wprowadzenie indywidualnie dobranych planów rekonwalescencji. U osób powyżej 70 roku życia należy skupić się na przywróceniu, w jak największym stopniu, sprawności fizycznej pozwalającej na samodzielne funkcjonowanie. Uzależnienie wykonywania czynności dnia codziennego od innych osób (rodziny, opiekunów) sprawia, że u seniora mogą rozwinąć się zaburzenia lękowe, a nawet depresja. Rehabilitacja u starszych osób przebiega wolniej niż w młodszych grupach wiekowych, a wpływ na to mają takie czynniki jak: choroby współistniejące, spadek siły mięśniowej i ograniczona ruchomość stawów związana z wiekiem, niedożywienie oraz choroby neurodegeneracyjne (choroba Alzheimera).
Plan rehabilitacji należy omówić z opiekunem, ponieważ nie zawsze osoba zajmują się seniorem dysponuje odpowiednią ilością czas, aby było możliwe zrealizowanie założeń długotrwałej terapii. Rekonwalescencja po złamaniach w obrębie stawu biodrowego może trwać nawet 6-8 tygodni, a jej celem jest możliwość samodzielnego wykonywania takich czynności jak: przemieszczanie się po mieszkaniu, dbanie o higienę ciała, ubieranie się, przygotowywanie posiłków. Rehabilitacja w ośrodkach/centrach rehabilitacyjnych powinna być prowadzona wśród osób będących w tej samej grupie wiekowej, ponieważ obserwowanie tempa powrotu do sprawności u młodszych osób może być dla starszego człowieka zniechęcające. Wykonywanie ćwiczeń w otoczeniu innych seniorów przynosi korzyści nie tylko w strefie fizycznej, ale także psychicznej, bowiem pozwala na poprawę samopoczucia, redukcję lęku i stwarza możliwość integracji społecznej.
Przygotowanie pacjenta do samodzielnego chodzenia
Po unieruchomieniu spowodowanym urazem kończyny lub wszczepieniem endoprotezy należy skupić się działaniach zmierzających do pionizacji ciała seniora i reedukacji chodu. Ćwiczenia wykonywane przez pacjenta służą zwiększeniu siły mięśni, poprawie zakresu ruchu i wzmocnieniu równowagi przy zachowaniu pionowej pozycji ciała. Nauka chodzenia początkowo odbywa się przy barierkach, a następnie przy wykorzystaniu balkoników. Po opanowaniu zachowania równowagi przy przemieszczaniu się po płaskiej powierzchni nadchodzi czas na naukę chodzenia po schodach oraz barierach architektonicznych pod postacią krawężników, progów. Samodzielne wykonywanie czynności dnia codziennego może być wsparte przez użycie sprzętów ortopedycznych. Należy zwrócić uwagę, aby wspomniane zaopatrzenie pomocnicze było lekkie, funkcjonalne i łatwe w obsłudze. Laska, jako sprzęt pozwalający zachować równowagę i redukować obciążenie stawu biodrowego, musi być dostosowana do wzrostu pacjenta. Kule nie zawsze są dobrym wyborem dla starszej osoby, należy stosować je raczej u młodszych pacjentów, którzy cechują się większą siłą mięśni kończyn górnych.
Istotnym aspektem jest dobór obuwia o antypoślizgowej podeszwie, które można w łatwy sposób założyć i zdjąć. Czasami należy wyposażyć seniora w obuwie ortopedyczne bądź w specjalne wkładki, zwłaszcza gdy stopy są w znacznym stopniu zniekształcone.
Trening siłowy (oporowy)
Podeszły wiek oraz długotrwałe unieruchomienie po urazach bioder przyczynia się do rozwoju sarkopenii, czyli utraty masy mięśniowej i/lub równoczesnego osłabienia siły mięśni. W celu zahamowania dalszej utraty włókien mięśniowych należy wdrożyć trening oporowy, który wpłynie pozytywnie na zdolność do zachowania równowagi oraz zapewni zakres sprawności fizycznej konieczny do przemieszczania się po mieszkaniu. Ćwiczenia siłowe muszą być wykonywane pod kontrolą fizjoterapeuty, aby nie dopuścić do nadmiernego obciążenia organizmu i uszkodzenia kręgosłupa lędźwiowego.
