Od 1 stycznia 2017 roku minimalna stawka godzinowa wynosi 13 zł. brutto. Podwyższona zostało również minimalne miesięczne wynagrodzenie brutto to 2.000 zł. W przeliczeniu na 1 godzinę stawka wynosi 12 zł. brutto
Świadczenie pielęgnacyjne, zasiłek opiekuńczy, to formy wsparcia naszego państwa skierowane w stronę osób niepełnosprawnych.
Łatwo sobie wyobrazić, że osoby niepełnosprawne są niesamodzielne i wymagają zapewnienia opieki całodobowo, przez 7 dni w tygodniu, bez względu na dni robocze lub wolne, lub święta.
W roku 2017 wysokość miesięcznego świadczenie pielęgnacyjne na rzecz niepełnosprawnego dziecka wynosi 1.406 zł. Tymczasem na rzecz osoby dorosłej, po spełnieniu kryteriów dochodowych, wynosi maksymalnie 520 zł.
Ta rozbieżność od dawna jest zastanawiająca, gdyż różnicowanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w zależności od daty powstania niepełnosprawności jest niesprawiedliwe.
Szczególnie, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt: K 38/13 stwierdził, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad dorosłą osobą niepełnosprawną ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Skutkiem tego orzeczenia nie jest jednak uchylenie art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, ani uchylenie decyzji przyznających świadczenia, ani wykreowanie „prawa” do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. Ustawodawca ma natomiast obowiązek poprawić stan prawny w tym zakresie i przywrócić równe traktowanie opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych.
Zakładając, że czas pracy opiekuna na rzecz osoby niepełnosprawnej, to co najmniej 30 dni miesięcznie po 16 godzin (8 godzin dziennie), czyli realny czas pracy wynosi 480 godzin.
Z tego niezbyt skomplikowanego wyliczenia wynika, że opiekun niepełnosprawnego dziecka otrzymuje pomoc w wysokości 2,93 zł. natomiast w przypadku niepełnosprawnej osoby dorosłej wsparcie to sięga tylko 1,08 zł.
O ile zapomnimy, że opieka nad osobą dorosłą jest cięższa, to wydaje się, że obecna sytuacja jest skandaliczna, nieludzka a dodatkowo jest niezgodna z Konstytucją. Różnicowane wysokości stawek świadczeń pielęgnacyjnych oraz ich niskie wartości nie usprawiedliwia żadnej z dotychczasowych ekip rządzących.
Mamy nadzieję, że sytuacja ulegnie zmianie.
Tymczasem opiekunowie zaczynaja brać sprawy w swoje ręce.
Korzystając ze wspomnianego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z października 2014 r. w kwietniu 2015 roku opiekun, który pobiera specjalny zasiłek opiekuńczy na niepełnosprawną matkę, wystąpił do miejscowego ośrodka pomocy społecznej o jego zamianę na świadczenie pielęgnacyjne. Różnica w wysokości świadczeń to 780 zł netto miesięcznie.
- Burmistrz wydał decyzję odmowną.
- Opiekun wniósł odwołanie, ale samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało decyzję burmistrza w mocy.
- Wobec tego pokrzywdzony napisał skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który ją oddalił.
- Opiekun złożył w kolejnym kroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego a udział w postępowaniu zgłosił rzecznik praw obywatelskich.
- NSA przyznał Rzecznikowi rację. Trybunał uznał zróżnicowanie wysokości świadczeń opiekuńczych w zależności od wieku wystąpienia niepełnosprawności za niekonstytucyjne. Orzeczenia Trybunału zaś mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne, a także wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia, o ile TK nie określi innego terminu utraty mocy zakwestionowanego przepisu. Z tej ostatniej możliwości Trybunał nie skorzystał, a zatem dyskryminujący paragraf stracił moc 23 października 2014 r., czyli w dniu publikacji wyroku. Sprawa została skierowana do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu.
To żmudna droga, która wymaga konsekwentnego postępowania, ale może być skuteczna.
