Zakażenie Helicobacter pylori może dotyczyć nawet 80-90% społeczeństwa. Schorzenie niekiedy przechodzi bezobjawowo, innym razem wywołuje symptomy w obrębie układu pokarmowego. Nieleczone zakażenie prowadzi jednak do poważnych powikłań, w tym choroby wrzodowej i raka żołądka. Sprawdź, jakie metody inwazyjne i nieinwazyjne stosuje się w celach diagnostycznych przy H. pylori!
Nieinwazyjne testy diagnostyczne przy H. pylori
Do nieinwazyjnych metod wykorzystywanych w celu diagnozy zakażenia Helicobacter pylori najczęściej stosuje się trzy testy diagnostyczne. Każda z nich opiera się na specyficznych czynnikach związanych z infekcją H. pylori przewodu pokarmowego. Są to:
- Testy serologiczne – badania takie wykonuje się po wcześniejszym pobraniu próbki krwi obwodowej. Ich celem jest poszukiwanie przeciwciała wytwarzanych przez organizm w przypadku infekcji Helicobacter pylori w przewodzie pokarmowym. Przeciwciała produkowane przez układ odpornościowy w celu naturalnego zwalczania infekcji mogą utrzymywać przez długi okres po wyeliminowaniu bakterii, dlatego też testy serologiczne nie są metodą stosowaną w celu sprawdzenia skuteczności leczenia.
- Testy molekularne – analizie poddaje się próbkę śliny, kału lub wycinku fragmentu tkanki. Materiał jest badany pod kątem obecności DNA Helicobacter pylori. Za pomocą czułej techniki biologii molekularnej można zdiagnozować obecność bakterii pylori.
- Test oddechowy – badanie to opiera się na analizie wydychanego powietrza i pomiarze stężenia dwutlenku węgle. Ten z kolei powstaje w wyniku rozkładu mocznika pod wpływem ureazy wytwarzanej prze Helicobacter pylori. Osoba badana otrzymuje mocznik znakowany izotopem węgla. Kolejno wydychane powietrze przepuszcza się przez specjalny system pochłaniający za pomocą przeznaczonej do tego aparatury. Licznik scyntylacyjny w urządzeniu dokonuje pomiaru dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu.
Helicobacter pylori – testy inwazyjne
W niektórych przypadkach diagnoza zakażenia Helicobacter pylori odbywa się za pomocą metod inwazyjnych. Wówczas w trakcie gastroskopii pobiera się fragment tkanki z przewodu pokarmowego. Ten kolejno zostaje poddany ocenie za pomocą mikroskopu po wcześniejszej hodowli bakterii przy użyciu odpowiednich pożywek.
Do innych stosowanych metod inwazyjnych zalicza się test ureazowy. Badanie takie polega na umieszczeniu pobranego materiału na płytce nasączonej mocznikiem. W przypadku próbki pozytywnej (obecność H. pylori) dochodzi do rozkładu mocznika, a tym samym zmiany zabarwienia podłoża.
