Jak bardzo jest trudna rola opiekuna starszej, chorej osoby może przekonać się każdy, kto bierze na siebie opiekę nad bliskim seniorem.
Opieka nad osobą starszą, niepełnosprawną czy chorą stawia przed człowiekiem poważne wyzwania, wymaga wiedzy i doświadczenia.
Opiekuna czeka konfrontacja z nowymi emocjami i wysiłkiem fizycznym.
W opiece nad osobą chorą tkwi wiele zagrożeń.
Gdy w rodzinie pojawia się choroba seniora, przekonujemy się jak bardzo jest trudna rola opiekuna starszej, chorej osoby.
Wszystko nagle się zmienia, cały rytm życia jest dostosowany do opieki nad chorym.
Jest to ogromna rewolucja dla życia rodziny, ale z pewnością największa dla osoby, która sama zajmuje się seniorem.
Lęk, bezsilność, niepewność i żal, takie odczucia targają jednocześnie opiekunem.
Osoba, która podejmuje się trudnej roli opiekuna musi liczyć się z ogromnym obciążeniem zarówno psychicznym jak i fizycznym.
Nie każdy jest na to przygotowany.
Świadomość problemów jakie wiążą się z opieką nad chorym przytłacza :
- wzrost wydatków, związany z kosztami leczenia, rehabilitacją podopiecznego a czasami z koniecznością przerwania pracy zawodowej w związku z wykonywanie funkcji opiekuna,
- pogodzenie czasu na obowiązki zawodowe, domowe i opiekę,
- ograniczenie życia towarzyskiego,
- stres związany z sytuacją, jaką jest sprawowanie opieki nad chorym.
Okres opieki nad chorą starszą osobą można podzielić na cztery etapy:
I – opuszczenie szpitala przez chorego i wiążące się z tym poczucie kompletnej niewiedzy opiekuna na temat dalszego postępowania, jak również świadomość osamotnienia w radzeniu sobie z powstałą sytuacją.
II – pierwsze tygodnie po powrocie do domu, gdy wielu opiekunów i ich podopiecznych doświadcza braku zainteresowania ze strony rodziny.
Uczucie bezradności i już wyczerpania mimo, że to początek trudnej drogi.
Pierwsze problemy finansowe.
Brak wsparcia ze strony opieki społecznej, brak informacji i pomocy w zakresie wiedzy na temat umiejętności opiekuńczych i pielęgnacyjnych.
III – po upływie roku sprawowania opieki mocno doskwiera wyczerpanie fizyczne i emocjonalne.
Brak kontaktów towarzyskich i stres rzutują na psychikę.
Upośledzeniu ulega funkcjonowanie własnej rodziny.
IV – świadomość czasu jaki trzeba jeszcze poświęcić na opiekę i potrzeba uwolnienia się od obowiązku opieki nad chorym chociaż na kilka godzin dziennie. Skrajne wyczerpanie fizyczne i emocjonalne.
Niezmiernie ważne znaczenie w całym procesie opieki ma wsparcie w każdej postaci, zarówno tej praktycznej jak i psychicznej.
Brak wsparcia rodziny pogarsza sytuację nie tylko opiekuna, ale i podopiecznego.
Sprawa wygląda znacznie gorzej, gdy opiekun to również senior, do tego schorowany.
Gdy opieka na osobą chorą trwa kilka lub więcej lat jej wpływ na życie, zdrowie i psychikę opiekuna jest destrukcyjny.
Nie każdy rodzi się z predyspozycjami opiekuńczymi i wiele osób nie radzi sobie z ciężarem tej roli.
Niejednokrotnie ludzie nie są w stanie podźwignąć tego problemu ani fizycznie ani psychicznie.
W aktualnej sytuacji w naszym kraju niewiele osób może sobie pozwolić na rezygnację z pracy zawodowej w momencie, gdy zmuszone są objąć opieką kogoś bliskiego.
Stres, który towarzyszy tym wszystkim obciążeniom skutkuje pogorszeniem stanu zdrowia opiekuna i jego depresją.
Podstawowe reguły jakich należy przestrzegać, by nie dopuścić do załamania zdrowotnego opiekuna osoby chorej to:
- dbanie o siebie, swoje potrzeby i emocje,
- branie na siebie realnej ilości obowiązków i korzystanie z pomocy rodziny bądź zawodowych opiekunów,
- utrzymywanie kontaktów towarzyskich, chociaż telefonicznych, rozmowy ze znajomymi,
- świadomość prawa do negatywnych emocji i ich wyrażania,
- korzystanie z pomocy psychologów, stowarzyszeń,
- aktywność fizyczna na świeżym powietrzu,
- wygospodarowanie czasu na regenerację sił.
Trzeba pamiętać o tym, że by dbać o bliskich najpierw trzeba zadbać o siebie.
