Starzenie się to proces fizjologiczny wywołujący nieodwracalne zmiany w narządach. Poprzez działania prozdrowotne, takie jak regularny trening fizyczny, można wpłynąć na opóźnienie procesów starzenia, utraty samodzielności, wystąpienia różnych schorzeń. Istnieje wiele form aktywności ruchowej dostępnych dla osób w podeszłym wieku, które stosowane w odpowiedniej dawce i tempie spełniają kryteria treningu fizycznego. U seniorów aktywność fizyczna powinna skupiać się na następujących obszarach działań: zwiększeniu wytrzymałości i siły, poprawie równowagi i gibkości. Trenowanie wytrzymałości usprawnia pracę serca, płuc i krążenie obwodowe, a za pomocą ćwiczeń siłowych można poprawić metabolizm i wzmocnić mięśnie osoby starszej. Trening równowagi ma znaczenie w profilaktyce upadków, a zwiększenie gibkości sprawia, że czynności związane z codzienną higieną są łatwiejsze. Aktywność fizyczna u osób starszych może być realizowana w formie gimnastyki, marszu z kijkami, tańca, zabaw i gier rekreacyjnych.
Aktywność fizyczna korzystnie wpływa na układ krążenia. Wraz z wiekiem ciśnienie tętnicze krwi zwiększa się, natomiast systematyczny trening pozwala obniżyć podwyższone ciśnienie, zmniejsza sztywność tętnic, usprawnia krążenie obwodowe w kończynach. U pacjentów po ostrym zespole wieńcowym wczesna rehabilitacja powoduje wzrost tolerancji wysiłku, a wprowadzenie ćwiczeń fizycznych u osób cierpiących na chorobę niedokrwienną serca opóźnia jej rozwój i zmniejsza ryzyko ostrych incydentów sercowych.
Siedzący tryb życia oraz mała aktywność fizyczna sprzyja mechanicznemu osłabieniu kości i zwiększa ich podatność na złamania. Brak ruchu predysponuje do wystąpienia zmian zwyrodnieniowych zniekształcających stawy. Trening fizyczny spowalnia zmiany zachodzące w układzie ruchu, poprawia elastyczność tkanek okołostawowych, wpływa na utrzymanie fizjologicznego zakresu ruchu w stawach. U seniorów zastosowanie treningu siłowego podnosi sprawność fizyczną. Wykorzystanie ćwiczeń oporowych prowadzi do zwiększenia masy mięśniowej, poprawy koordynacji ruchowej. Zastosowanie treningu siłowego i ćwiczeń wspomagających zachowanie równowagi pozwala na poprawę szybkości chodu. Prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego ma związek z aktywnością mięśni szkieletowych. Aktywność ruchowa poprawia funkcjonowanie układu oddechowego, ruchomość klatki piersiowej, elastyczność mięśni oddechowych. Ćwiczenia fizyczne stosowane u osób chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc są ważnym elementem usprawniania, poprawiają tolerancję wysiłku, zmniejszają duszność.
Wraz z wiekiem w układzie wewnątrzwydzielniczym zachodzą zmiany związane z pogorszeniem metabolizmu glukozy, co skutkuje zwiększonym ryzykiem pojawienie się cukrzycy typu 2. Trening fizyczny powinien być wykorzystywany w profilaktyce cukrzycy, gdyż ćwiczenia ułatwiają wyrównanie glikemii, zwiększają zużycie glukozy przez pracujące mięśnie, zmniejszają masę ciała. W odniesieniu do układu pokarmowego ćwiczenia ruchowe mogą wpłynąć na polepszenie perystaltyki jelit oraz zmniejszenie częstości występowania zaparć.
