Szukaj

Zakrzepica żył głębokich – kto jest w grupie ryzyka?

Bezpłatne badania w ramach Światowego Dnia Walki z Rakiem

Zapadalność na zakrzepicę żył głębokich dotyczy 70% osób po 60 roku życia i jest 3-krotnie wyższa niż w przedziale wiekowym 45-55 lat. Do powstania zakrzepu w żyłach głębokich prowadzą czynniki wchodzące w skład triady Virchowa: uszkodzenie ściany żyły (może to być uszkodzenie mechaniczne, chemiczne, toksyczne), zwolnienie przepływu krwi, przewaga czynników prozakrzepowych (sprzyjających tworzeniu zakrzepów).

Czynniki predysponujące do wystąpienia zakrzepicy to:

– wiek powyżej 60 roku życia (z wiekiem ściany naczyń krwionośnych robią się mniej elastyczne)

– brak aktywności fizycznej

– otyłość

– uzależnienie od palenia papierosów

– długotrwałe unieruchomienie związane ze złamaniami miednicy i kości udowej

– nadmierna krzepliwość krwi

– nowotwory złośliwe

– przebyty zawał serca bądź udar mózgu oraz zabiegi operacyjne w obrębie miednicy (operacje ginekologiczne, urologiczne) zmuszające do długotrwałego leżenia

 

Jakie działania prewencyjne mogą podjąć seniorzy? Aby zmiejszyć ryzyko zakrzepicy należy:

  • unikać długotrwałego stania oraz siedzenia
  • redukować masę ciała w przypadku otyłości
  • pić 2 litry płynów dziennie
  • nosić uciskowe podkolanówki lub rajstopy
  • jeść owoce i warzywa do każdego posiłku
  • dbać o codzienny spacer trwający minimum 30 minut
  • wstawać i poruszać nogami podczas podróży samolotem lub autokarem
  • unikać krzyżowania nóg podczas siedzenia
  • ruszać stopami i palcami, napinać mięśnie nóg podczas długotrwałego leżenia

 

Objawy zakrzepicy żył głębokich:

– opuchlizna łydki lub całej nogi doprowadzająca do pogrubienia kończyny

– ból przy ucisku

– ocieplenie kończyny

– poszerzenie żył powierzchownych

– ból łydki przy grzbietowym zginaniu stopy w trakcie leżenia tzw. objaw Homansa

– stan zapalny żył głębokich charakteryzujący się gorączką

 

Powikłania zakrzepicy:

Zespół pozakrzepowy będący skutkiem uszkodzenia zastawek żylnych, może pojawić się także w przypadku właściwie leczonego zakrzepu, który zostaje we wnętrzu żyły i doprowadza do jej zaczopowania. Krew traci drogę odpływu z kończyny i uniemożliwia prawidłowe odżywienie skóry. Skóra staje się cienka, napięta i przebarwiona na kolor brunatny, mogą wystąpić też owrzodzenia podudzi.

Zator tętnicy płucnej występuje w konsekwencji oderwania się kawałka zakrzepu z kończyny dolnej i przeniesienia go z prądem krwi do naczyń krwionośnych płuca, co skutkuje upośledzonym krążeniem krwi. Jeśli zaobserwujemy następujące symptomy: duszność, kłucie w klatce piersiowej, kaszel, niemożność utrzymania równowagi, to trzeba niezwłocznie wezwać karetkę, bo taki stan może doprowadzić nawet do śmierci człowieka.

 

Leczenie:

  • Leki przeciwzakrzepowe, takie jak heparyna drobnocząsteczkowa najlepiej podawać podskórnie. Kuracja heparynami powinna trwać 5-10 dni, a po ustąpieniu objawów zakrzepicy wprowadza się doustne leki przeciwkrzepliwe (przy długotrwałym stosowaniu leki te mogą doprowadzić do pojawienia się osteoporozy).
  • Leki trombolityczne są wprowadzane bezpośrednio do skrzepliny, aby móc ja rozpuścić. Są to preparaty wyjątkowo silne, mogące doprowadzić do powstania niepożądanych efektów ubocznych. Stosowane są u pacjentów, którym heparyna nie jest w stanie pomóc.