Nadnercza są niezbędne do zachowania zdrowia i życia, ponieważ odpowiadają za produkcję licznych hormonów. Te niewielkie narządy mogą ulegać schorzeniom, których nie należy bagatelizować. Nadnercza to jedne z tych organów, które zwykle w trakcie niedomagania nie wywołują dolegliwości bólowych, jednak ich schorzenia są manifestowane objawami ogólnoustrojowymi. Do chorób nadnerczy zalicza się m.in. Zespół Cushinga i Zespół Conna.
Nadczynność kory nadnerczy – Zespół Cushinga
Jednym z najważniejszych hormonów wydzielanych przez nadnercza jest kortyzol, który należy do grupy glikokortykosteroidów. Jest on niezbędny do zachowania zdrowia, jednak szkodliwe jest także jego nadmierne stężenie.
Zwiększona ilość kortyzolu w krwi najczęściej spowodowana jest podawaniem glikokortykosteroidów w przebiegu innych schorzeń. Preparaty z tym hormonem stosuje się m.in. przy reumatoidalnym zapaleniu stawów.
Nadczynność nadnerczy, w wyniku której dochodzi do wzrostu stężenia kortyzolu określa się jako Zespół Cushinga. Wydzielanie kortyzolu w nadnerczach regulowane jest przez przysadkę mózgową. Za nadprodukcję tego hormonu mogą więc odpowiadać guzy nadnerczy oraz guzy przysadki mózgowej.
Osoby chorujące na Zespół Cushinga początkowo mogą zaobserwować objawy związane ze skórą. Może być ona zaczerwieniona na twarzy, pojawia się skłonność do siniaków i czerwone rozstępy. Z czasem pojawiają się kolejne symptomy:
- otyłość centralna, np. na twarzy, karku, w talii;
- zanik mięśni kończyn;
- trudno gojące się rany;
- hirsutyzm (nadmierne owłosienie);
- wzmożony apetyt;
- bóle kostne;
- zaburzenia widzenia;
- skłonność do infekcji;
- zaburzenia miesiączkowania;
- obniżone libido, impotencja;
- podwyższone ciśnienie krwi.
Hiperaldosteronizm pierwotny (Zespół Conna)
Schorzenie to związane jest z nadmiernym wytwarzaniem aldosteronu. Za większość przypadków odpowiada przerost kory nadnerczy. Kolejną możliwą przyczyną jest gruczolak nadnerczy. Zespół Conna bardzo rzadko jest schorzeniem rodzinnym (mniej niż 1% przypadków).
Aldosteron wydzielany w nadmiarze powoduje wzrost stężenie sodu i wody w organizmie, a także zwiększone usuwanie potasu wraz z moczem. Prowadzi to do zaburzeń w obrębie układu krwionośnego, takich jak nadciśnienie tętnicze, uszkodzenie serca, niedokrwienie nerek, dlatego schorzenia nie należy lekceważyć.
Objawy, które mogą wskazywać na hiperaldosteronizm to m.in.:
- wysokie ciśnienie;
- zatrzymanie wody w organizmie;
- szybkie męczenie się;
- osłabienie mięśni, skurcze, mrowienie;
- częste oddawanie moczu;
- zwiększone pragnienie;
- wzrost pH krwi;
- niskie stężenie potasu.
