Co jest największą bolączką seniorów? Zwykło się uważać, że ograniczenia wynikające z kondycji fizycznej, chorób i słabości. W rzeczywistości jednak, znaczna grupa osób starszych przyznaje, że są w stanie znieść wiele, lecz nie radzą sobie z samotnością. Dzieci i wnuki zajęte własnym życiem, malejące grono znajomych, a niejednokrotnie trudności z wyjściem z domu i uczestnictwem w życiu społecznym sprawiają, że polscy seniorzy są osamotnieni i czasem całymi tygodniami nie mają nawet z kim porozmawiać. To z myślą o takich ludziach w 2003r. powstał Klub Przyjaciół Osób Starszych.
Polskie Stowarzyszenie mali bracia Ubogich
Klub jest w rzeczywistością grupą ludzi dobrej woli, którzy decydują się wspierać Stowarzyszenie mali bracia Ubogich i jego program „Twoja obecność pomaga mi żyć”. Stowarzyszenie znane jest na całym świecie i oficjalnie działa nie tylko w krajach europejskich, ale też w Kanadzie czy w USA. Jego idea zrodziła się tuż przed II wojną światową, ale rozpoczęcie działań było możliwe dopiero po jej zakończeniu. To wtedy grupa ochotników o gołębim sercu postanowiła pomagać najbiedniejszym, czyli najczęściej osobom starszym, samotnym, schorowanym. W Polsce jednostka funkcjonuje od początku grudnia 2002r. Jej prace skupiają się na wybranych miastach (Warszawa, Poznań, Lublin i Pruszków), ale stale podejmowane są starania, by poszerzyć obszar działalności. Głównym celem jest natomiast pomoc samotnym seniorom.
„Twoja obecność pomaga mi żyć”
Program „Twoja obecność pomaga mi żyć” to sztandarowa akcja Stowarzyszenia. Prowadzona od 2003r., kierowana jest do osób starszych, które nie mają rodziny i wyjątkowo silnie odczuwają samotność. W chwili obecnej „przyjaciele osób starszych” opiekują się 320 seniorami mieszkającymi we wspomnianych miastach. Dla nawiązania lepszych relacji, do każdej osoby starszej przydzielony jest jeden wolontariusz. Dzięki temu seniorzy mają szansę poczuć bliższe więzi z osobami, które niosą im pomoc. A pomoc, choć niewielka, jest naprawdę nieoceniona. Opiera się na regularnych spotkaniach, miłych pogawędkach przy herbacie oraz prezentach i wspólnej celebracji ważnych dni, takich jak urodziny lub imieniny seniora. Dzięki wpłatom od darczyńców, Stowarzyszenie może też organizować seniorom zajęcia, np. kulturalne lub naukowe, a także wyjazdy wakacyjne i spotkania świąteczne.
Towarzystwo w życiu seniora
Poczucie osamotnienia jest ciosem dla większości ludzi. W przypadku seniorów bywa szczególnie nieznośne. Amerykańscy naukowcy dowiedli nawet, że umieralność wśród samotnych osób starszych jest wyższa niż u tych mających towarzystwo. Osamotnieni częściej cierpią na choroby układu krążenia, a ich ogólna kondycja psychiczna i fizyczna jest zwykle gorsza niż w innych przypadkach. Eksperci zaznaczają przy tym, że towarzystwo wirtualne, czyli rozmowy internetowe lub telefoniczne, nie są wystarczającym substytutem realnych spotkań. Dlatego za tak istotne uważa się aktywizowanie seniorów i zachęcanie ich do uczestnictwa w zajęciach lokalnych placówek kulturalnych. Dobrze jest mieć pasję, która skłoni do poznania innych hobbystów. Już nawet uprawianie sportu jest dobrą okazją do nawiązywania znajomości. Warto także dbać o utrzymywanie dobrych relacji z bliskimi, do których, poza rodziną, dobrze jest zaliczać sąsiadów czy znajomych z byłej pracy. Specjaliści zwracają bowiem uwagę na fakt, że wielu seniorów samoistnie izoluje się od świata, choć gdyby tylko się odważyli, mogliby pozostać w dobrych stosunkach z otaczającymi ich ludźmi.
Pomoc dla samotnych seniorów
Patrząc na problem z drugiej strony, czasem warto zainteresować się starszym sąsiadem lub nawet dalszym członkiem rodziny. Wielokrotnie okazuje się, że już odrobina zainteresowania seniorem doda mu chęci do śmielszego egzystowania wśród ludzi. Nie zawsze powodem osamotnienia jest rzeczywisty brak przyjaznych ludzi. Niejednokrotnie okazuje się, że wynika on z depresji seniora lub jego bezpodstawnego poczucia odtrącenia. Niektórzy nie radzą sobie z upływem czasu, z wiekiem zaczynają czuć się gorsi i słabsi od innych i samodzielnie decydują się zamknąć w swoim świecie. Warto okazać im zainteresowanie i szacunek, udowadniając, że nadal są traktowani jako pełnowartościowe jednostki społeczne. Można w ten sposób nadać ich życiu nowego sensu, przy okazji poprawiając stan zdrowia, a nawet wydłużając życie!
