Parkinson to choroba, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy. Jest ona bardzo uciążliwą nie tylko dla chorego, ale także i dla jego opiekuna. Drżenie mięśni oraz rąk i nóg, brak stabilizacji, a w późniejszym okresie brak pamięci to tylko niektóre najbardziej dokuczliwe i charakterystyczne objawy. Bardzo ważne jest, aby osoby, które zmagają się z chorobą Parkinsona nie rezygnowały z ćwiczeń (takich, które są odpowiednio dopasowane do zdolności i możliwości seniora). Ważną rolę więc w codziennym życiu odgrywa nie tylko aktywność fizyczna, ale także wszelkiego rodzaju zajęcia logiczne i zręcznościowe, które stymulują i napędzają mózg do ciągłej pracy.
Najlepsze, nie znaczy najtrudniejsze
Osoba chora na parkinsona nie powinna rezygnować ze spacerów i wykonywania czynności domowych. Zazwyczaj osoby te same chętnie wykonują wszystkie czynności, więc nie warto ich w tym wyręczać. Poczucie, że dzień przebiega tak jak zawsze i fakt, że w dalszym ciągu można wykonywać wiele czynności, jest bardzo podbudowujące. Jeśli zdrowie pozwala i senior jest na tyle sprawny, warto wybierać się raz na jakiś czas na zajęcia w wodzie. Do ostatniej chwili pozwalajmy więc seniorowi robić zakupy, chodzić na spacery, robić pranie, sprzątać. Do tych zajęć w wolnych chwilach można dołączyć rozwiązywania krzyżówek, wspólne czytanie książek lub układanie puzzli.
Ćwiczenia fizyczne, oczywiście dostosowane do stanu pacjenta, stymulują mózg do pracy. Chory tak szybko nie zapomina, co jak się nazywa i utrwala sobie na bieżąco nazwy przedmiotów i bliskich mu osób. Umiarkowana aktywność powinna być wykonywana każdego dnia. Jeśli chory nie może robić tego o własnych siłach, może mu w tym pomóc opiekun. Przydatne mogą być też kule lub balkonik.
Wykonywanie ćwiczeń logicznych to doskonały trening dla mózgu, który przy chorobie zaczyna szwankować i po pewnym czasie pojawia się amnezja. Gra w karty, szachy czy nawet oglądanie zdjęć i przywoływanie wspomnień to doskonały trening dla mózgu osoby starszej.
W późniejszym stadium choroby, kiedy mowa staje się niewyraźna i bełkotliwa, ważne jest jej ćwiczenie. Zajęcia takie polegają na ciągłym powtarzaniu słów, które sprawiają trudność choremu. Wymaga to dużych pokładów cierpliwości od opiekuna, ponieważ pomimo ćwiczeń pacjent i tak może dobrze nie wymówić danego słowa.
