Rak nerki często jest diagnozowany dopiero w zaawansowanym stadium, kiedy dochodzi do przerzutów. Przyczynia się do tego bezobjawowy przebieg początkowej fazy choroby, który sprawia, że u około 30-stu procent pacjentów za późno wykrywa się zmiany patologiczne w nerkach. Co roku rozpoznaje się w Polsce 4500 nowych zachorowań, ale nadal nie do końca jasne są czynniki ryzyka powyższego nowotworu. Naukowcy rozważają udział otyłości, nadciśnienia tętniczego i cukrzycy oraz nałogowego palenia tytoniu, jako przyczyny rozwoju choroby. Wiadomo, że istnieją czynniki genetyczne predysponujące do wystąpienia raka nerki. Narażenie zawodowe na kontakt ze wiązkami szkodliwymi, takimi jak ołów czy kadm, również może powodować niekorzystne zmiany w komórkach nerkowych. Rak dotyka 2 razy częściej mężczyzn niż kobiet, zwłaszcza dotyczy to populacji męskiej po 40 roku życia.
Objawy
Początkowe stadium najczęściej nie powoduje niepokojących objawów, ale czasami chory może borykać się z takimi dolegliwościami jak: bóle w okolicy lędźwiowej bądź w okolicy brzucha, ciężkie infekcje dróg moczowych, krwiomocz, spadek odczuwania łaknienia. Większość zachorowań rozpoznawanych jest przypadkowo, podczas wykonywania ultrasonograficznego badania jamy brzusznej USG lub zdjęcia rentgenowskiego RTG dotyczącego innych wskazań. Pamiętajmy, że USG jest badaniem nieinwazyjnym i szybkim do wykonania, dlatego warto poddawać się mu regularnie, aby móc odpowiednio wcześnie wdrożyć leczenie i nie dopuścić do rozwoju przerzutowej fazy choroby.
Leczenie
Nowotwór w początkowym stadium usuwa się chirurgicznie. Gdy wycięcie guza lub całej nerki nie jest możliwe wdraża się nowoczesne metody leczenia pozwalające uzyskać długofalowe rezultaty. Nowe techniki terapeutyczne znacząco wydłużyły czas przeżycia osób chorych. Krokiem milowym w leczeniu zaawansowanego raka nerki okazało się wynalezienie leków ukierunkowanych molekularnie, które blokują rozrastanie się komórek nowotworowych oraz przeciwdziałają budowaniu się sieci naczyń krwionośnych zapewniających przeżycie zmienionym komórkom.
Dieta
Tak jak w przypadku każdego nowotworu należy pamiętać o odpowiednim nawodnieniu organizmu. Należy wypijać przynajmniej 1,5-2 litry niesłodzonych napojów w ciągu doby (kompoty/herbaty owocowe, koktajle mleczno-owocowe, woda mineralna).
Posiłki powinny być konsumowane często (co 3-4 godziny), ale w małych objętościach. Do każdego dnia powinno się dodawać warzywa w formie surowej, gotowanej bądź jako zblendowane/zmiksowane papki. Warto wzbogacić jadłospis o sałatki warzywno-owocowe z dodatkiem oliwy z oliwek, bowiem tłuszcz pomoże lepiej przyswoić witaminy A, D,E,K, które są dobrymi przeciwutleniaczami i wymiatają szkodliwe rodniki tlenowe. Leczenie onkologiczne może prowadzić do zaparć, dlatego należy dbać o zapewnienie odpowiedniej ilości błonnika pokarmowego i wybieranie produktów pełnoziarnistych (ciemne pieczywo, razowy makaron, brązowy ryż).
Preferowaną formą obróbki cieplnej potraw jest gotowanie w wodzie i na parze, duszenie bez obsmażania, pieczenie w folii, naczyniu żaroodpornym lub rękawie. Sporadycznie można podać danie smażone, jeśli organizm chorego nie reaguje negatywnie na tego typu posiłki. Należy unikać spożywania produktów wędzonych, grillowanych w sposób tradycyjny, marynowanych, peklowanych i mocno solonych. Potrawy zawierające konserwanty, wzmacniacze smaku i aromatu, sztuczne barwniki także są niewskazane. Ograniczać powinno się produkty zawierające w składzie syrop glukozowo-fruktozowy, dlatego warto przyzwyczaić się do czytania etykiet. Ostre przyprawy zamieniamy na zioła, takie jak bazylia, imbir, tymianek czy rozmaryn.
