Zespół jelita drażliwego, w skrócie IBS od angielskiej nazwy Irritable Bowel Syndrome, to zespół dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takich jak ból brzucha, wzdęcia, biegunki, zaparcia. Jest to schorzenie psychosomatyczne, co oznacza, że w jego pojawieniu się bierze udział stres. IBS dotyka 20% populacji krajów rozwiniętych. Trzy czwarte osób cierpiących na tę przypadłość to kobiety. Obok objawów ze strony przewodu pokarmowego, pacjenci z IBS skarżą się też na bóle głowy, bóle pleców i mięśni, częste oddawanie moczu. Ustalono też, że z zespołem jelita drażliwego współistnieją takie dysfunkcje jak: refluks żołądkowo-przełykowy i dyspepsja czynnościowa, czyli niestrawność oraz zaburzenia sfery psychicznej, jak depresja czy zaburzenia lękowe.
Nie istnieją testy pozwalające w 100% zdiagnozować IBS. Obecnie obowiązującymi są tzw. Kryteria Rzymskie z 2016 roku. Według nich zespół jelita drażliwego można rozpoznać, gdy występuje ból lub dyskomfort w jamie brzusznej, trwający co najmniej trzy dni w miesiącu, przez ostatnie trzy miesiące, i towarzyszą mu co najmniej dwa z trzech objawów: zmniejszenie dolegliwości po defekacji; zmiany w częstotliwości oddawania stolca; zmiany w konsystencji stolca.
Wyróżnia się postać choroby z przeważającymi biegunkami lub zaparciami oraz postać mieszaną. Przyczyny choroby nie są do końca poznane. Czynniki mające wpływ na rozwój schorzenia to:
– nadmierna reaktywność jelit na bodźce pochodzące z wewnątrz (pokarm, gazy) oraz na bodźce zewnętrzne (stres). Skutkiem takiego stanu jest nieprawidłowa motoryka jelit i nadmierne wydzielanie niektórych substancji odpowiedzialnych za dysfunkcje w obszarze jamy brzusznej np. serotoniny, której duże ilości można odnaleźć w ścianie przewodu pokarmowego.
– czynnik zapalny powstały po infekcji bakteryjnej. W tym przypadku mamy do czynienia z poinfekcyjnym zespołem jelita drażliwego, a w samej ścianie jelita można wykryć komórki o charakterze zapalnym. Zakażenie przewodu pokarmowego zakłóca również równowagę jelitowej flory bakteryjnej, co skutkuje zmniejszeniem ilości korzystnych bakterii na rzecz bakterii szkodliwych.
Leczenie:
Trwale pozbycie się IBS nie jest możliwe, terapia polega na wyciszeniu dolegliwości. Mimo nawracających objawów schorzenie cechuje się łagodnym przebiegiem i nie prowadzi do zagrażających życiu konsekwencji. Wspomagająco przy nasileniu symptomów działają zioła:
– tymianek o działaniu przeciwzapalnym i przeciwskurczowym
– mięta pieprzowa o właściwościach rozkurczowych i lekko uspokajających
– anyż zawierający związki o działaniu zmniejszającym obrzęk jelit i regulującym ruchy perystaltyczne jelit
Dieta pacjenta z IBS musi być ustalona indywidulanie w oparciu o wyeliminowanie produktów spożywczych nasilających objawy. Pokarmy nasilające i zwiększające częstotliwość występowania symptomów choroby to napoje kofeinowe, ostre przyprawy, cytrusy, warzywa wzdymające (kapusta, kalafior, brokuły, cebula, warzywa strączkowe). U osób cierpiących na nietolerancję laktozy spożycie mleka i produktów mlecznych wywołuje nawrót objawów charakterystycznych dla zespołu jelita drażliwego. Terapia probiotykami jest stosunkowo często stosowaną metodą leczenia IBS. Odbudowa fizjologicznej flory bakteryjnej wpływa na prawidłowe funkcjonowanie jelit.
Aktywator Inicjatyw Senioralnych
2024-11-18
