Densytometria to nieinwazyjne i proste badanie, polegające na pomiarze gęstości kości. Służy ono głównie monitorowaniu zmian zachodzących w przebiegu osteoporozy. Badanie gęstości kości wykonuje się również profilaktycznie, w celu wychwycenia ewentualnych nieprawidłowości kośćca. Sprawdź, kiedy i dlaczego warto wykonać to badanie!
Na czym polega badanie gęstości kości?
Densytometria to badanie, którego celem jest pomiar gęstości mineralnej kości. Wykonuje się je za pomocą specjalistycznego urządzenia o nawie densytometr. Aparatura ta wyposażona jest w stół (leżankę), pod którym znajduje się lampa rentgenowska. Powyżej natomiast umieszczona jest aparatura wyposażona w czujniki promieniowania.
Pacjent przyjmuje pozycję leżącą, po czym mikrolampa rentgenowska emituje wiązkę promieniowania. Ta przechodzi przez kości – najczęściej kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i przez szyjkę kości udowej (kość biodrową). Kolejno czujniki dokonują pomiaru, czyli ,,sprawdzają”, ile promieni przeniknęło przez kość. Im masa kości jest wyższa, tym mniej promieni urządzenia przepuszcza. Na tej podstawie możliwa jest ocena gęstości kośćca.
W takcie badania Pacjent nie może mieć założonej biżuterii i innych metalowych elementów. Badanie jest całkowicie bezbolesne i trwa zaledwie kilka minut. Bezpośrednio po densytometrii można wrócić do codziennych czynności.
Badanie densytometryczne – wskazania
Badanie gęstości kości wykonuje przede wszystkim u osób chorujących na osteoporozę. Metoda ta pozwala na ocenę stanu kośćca, a także skuteczności prowadzonego leczenia. Ponadto, densytometria powinna być wykonywana profilaktycznie u kobiet w okresie menopauzy, a także u mężczyzn po 60. roku życia.
Na wcześniejsze wykonanie badania densytometrycznego warto się zdecydować, jeśli w rodzinie występowały przypadki osteoporozy. Zwiększone ryzyko wystąpienia tego schorzenia dotyczy także osób cierpiących na choroby przewlekłe. W takich przypadkach również warto kontrolować stan kośćca. Choroby predysponujące do rozwoju osteoporozy to m.in.:
- choroba wrzodowa,
- cukrzyca,
- niewydolność nerek,
- niewydolność wątroby,
- nadczynność tarczycy,
- zaburzenia wchłaniania.
