Szukaj

Liszaj płaski – przewlekła choroba skóry

Liszaj płaski - przewlekła choroba skóry

Liszaj płaski (LP) jest schorzeniem o niejasnym pochodzeniu. Uważa się, że występowaniu choroby sprzyjają bardzo silne sytuacje stresowe, okresy wzmożonego napięcia emocjonalnego. Stwierdzono związek między cechami osobowości, takimi jak nieufność, podejrzliwość, bojaźliwość a zwiększonym prawdopodobieństwem pojawienia się LP. Wyróżniamy też rodzinny liszaj płaski, co wskazuje na rolę czynników genetycznych w wystąpieniu choroby. Do rozwoju schorzenia w obrębie błon śluzowych przyczynić mogą się wirusy. Naukowcy z Włoch wykazali korelację między LP a zakażeniem wirusem HCV (wirus zapalenia wątroby typu C). Obserwowano wystąpienie zmian chorobowych po zażyciu niektórych antybiotyków oraz po zastosowaniu wypełnień amalgamatowych.
Zachorowanie na LP ma związek ze zmianami w układzie immunologicznym, na co wskazuje współwystępowanie omawianego schorzenia z innymi chorobami autoimmunologicznymi np. z chorobą Hashimoto czy wrzodziejącym zapaleniem jelit. Obserwuje się także zwiększoną częstość zachorowań na liszaj płaski wśród pacjentów cierpiących na przewlekłe zapalenie wątroby.
Objawy choroby
LP cechuje się występowaniem pojedynczych bądź licznych grudek z charakterystyczną opalizującą siateczką na powierzchni. Grudki te mogą ulegać złączeniu w większe skupiska o nieregularnych konturach i barwie od różowej do czerwonosinej. Zmiany pojawiają się na skórze kończyn, na narządach płciowych oraz na błonach śluzowych. Ogniska pojawiające się na dłoniach i podeszwach stóp są najbardziej oporne na leczenie. Usytuowanie wykwitów na owłosionej skórze głowy może doprowadzić do trwałego wyłysienia. Czasami zmiany obejmują paznokcie, co prowadzi do rozdwajania i pękania płytek. Ten objaw choroby nierzadko poprzedza wystąpienie LP na skórze i błonach śluzowych. Zmiany obejmujące błony śluzowe lokalizują się wzdłuż linii zgryzu w jamie ustnej, mogą też pojawić się na języku pod postacią białych plam.
Leczenie
W zależności od postaci LP choroba może trwać od 6 miesięcy do kilku lat, zwłaszcza w przypadku odmiany nadżerkowej. Gdy pojawienie się choroby nastąpiło pod wpływem silnego wstrząsu emocjonalnego, warto skierować pacjenta na terapię u psychologa oraz zastosować leczenie preparatami uspokajającymi. Miejscową postać LP leczy się przy użyciu maści i kremów sterydowych. W przypadku zajęcia błon śluzowych można zastosować krioterapię.