Łuszczyca jest schorzeniem dotykającym nie tylko skóry, bowiem chorzy zmagają się z upośledzonym działaniem układu immunologicznego, co wywołuje przewlekły stan zapalny w całym organizmie. Choroba pojawia się najczęściej u młodych ludzi, jednak jej początek może mieć miejsce również w wieku podeszłym. Przyczyn pojawienia się zmian skórnych należy doszukiwać się w czynnikach genetycznych, oddziaływaniu środowiska, jednakże trudno jest wskazać jednoznacznie, co wywołuje łuszczycę. Stan emocjonalny związany z silnymi pozytywnymi lub negatywnymi przeżyciami może prowadzić do rozwoju schorzenia bądź do zaostrzenia już istniejących zmian. Odnotowano, że zażywanie leków przeciwbólowych, antydepresyjnych też może wywołać u osób predysponowanych genetycznie objawy choroby. Co jeszcze sprzyja pojawianiu się ogólnoustrojowego zapalenia?
– nadużywanie alkoholu oraz nałogowe palenie tytoniu
– procesy hormonalne zachodzące w organizmie (ciąża, menopauza)
– urazy mechaniczne spowodowane zabiegami chirurgicznymi lub skaleczeniem
– infekcje bakteryjne i wirusowe, zarówno te ostre jak i przewlekłe np. przewlekłe zapalenie zatok lub migdałków podniebiennych
– zakażenia zębopochodne np. ognisko zapalne pod postacią ropnia
Każdy pacjent ze zdiagnozowaną łuszczycą powinien poddawać się regularnym wizytom stomatologicznym i laryngologicznym minimum raz w roku. Kobiety powinny pamiętać o wizytach u ginekologa, aby wykluczyć zaistnienie ognisk zakażenia w narządach rozrodczych.
Dieta a łuszczyca
Mało zbilansowana dieta, obfitująca w tłuszcze i cukry proste, może skutkować rozwojem otyłości, co z kolei przekłada się na zwiększone prawdopodobieństwo pogorszenia przebiegu choroby i spowolnienie pozytywnych rezultatów leczenia. Ograniczyć należy tłusty nabiał, czyli sery żółte, topione, pleśniowe, pełnotłuste twarogi oraz czerwone mięso. Z diety należy wykluczyć słone przekąski, dania typu instant, zupy w proszku, słodycze, słodzone napoje. Produkty zawierające duże stężenie barwników, konserwantów i aromatów również warto wyeliminować z jadłospisu.
Pacjenci powinni tak komponować jadłospis, aby w każdym z 4-5 posiłków znalazły się warzywa w ilości 100 -150g. Warto zwrócić uwagę na umieszczenie w codziennej diecie produktów zawierających kwasy omega-3. Bogate we wspomniane tłuszcze są ryby morskie (łosoś, makrela, śledź, halibut, sardynki), a także oleje roślinne (olej lniany, olej rzepakowy, olej konopny) i orzechy włoskie oraz migdały. Ryby należy spożywać 2 razy w tygodniu, ale starajmy się unikać smażenia, jako metody obróbki termicznej. Istotny jest stosunek kwasów omega-3 do omega-6, bowiem zbyt duża konsumpcja tych drugich przyczynia się do intensyfikacji procesów zapalnych w ustroju. Kwas omega-6 kryje się w oleju słonecznikowym, oleju kukurydzianym, pestkach dyni oraz słonecznika.
W jadłospisie nie może zabraknąć pełnoziarnistych produktów, takich jak kasze (pęczak, orkiszowa, gryczana, bulgur), brązowy ryż, ciemne pieczywo, płatki owsiane/jęczmienne/żytnie. Powyższe produkty cechują się dużą zawartości włókna pokarmowego, które ma zdolność redukowania stanu zapalnego.
Łuszczyca a zapadalność na inne choroby
Łuszczyca o ciężkim przebiegu podnosi ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju otyłości i schorzeń układu sercowo-naczyniowego. Proces zapalny zapoczątkowany w skórze może powodować inne stany zapalne w organizmie np. wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Czy łuszczyca jest schorzeniem wyleczalnym?
Terapia ma na celu wyeliminowanie objawów choroby i powstrzymanie pojawiania się nawrotów. Leczenie dobierane jest indywidulanie i zależy od stadium zaawansowania schorzenia. Przy łagodnej postaci łuszczycy wystarczą środki do użytku miejscowego, natomiast leczenie doustne wskazane jest przy postaci umiarkowanej i ciężkiej. Terapię warto uzupełnić o stosowanie emolientów, czyli preparatów pozwalających przywrócić oraz utrzymać prawidłowy poziom nawilżenia, natłuszczenia oraz elastyczności skóry w celu redukcji świądu i nasilonego łuszczenia.
