Relacje dziadków i wnuków zależą od wielu czynników. Ogromne znaczenie ma wiek dziadków, ich status zawodowy, miejsce zamieszkania, ogólny model rodziny. Oczywistym jest, że zupełnie inne będą kontakty dziadków z wnukami mieszkającymi pod jednym dachem lub w niedalekiej odległości i tych, których dzielą setki kilometrów. Znaczne różnice widać też w kontaktach z wnukami między dziadkami młodymi, jeszcze aktywnymi zawodowo a tymi, którzy przeszli na emeryturę i chcą spokoju. Dla naukowego sklasyfikowania kontaktów na linii dziadkowie – wnukowie psychologowie pokusili się o wyodrębnienie podstawowych typów takich relacji. Amerykańska psycholog Helen Bee wymienia trzy podstawowe modele.
Związek zdystansowany to taki, w którym dziadkowie dość rzadko spotykają się z wnukami i nie starają się w żadnym większym stopniu wpływać na ich wychowanie. Najczęściej są to dziadkowie zajęci własnymi sprawami, często jeszcze stosunkowo młodzi i chcący korzystać z życia, skupieni na pasjach, przyjemnościach, zdrowiu. Nie nawiązują bliskich relacji emocjonalnych z wnukami i starają się trzymać je na dystans. Szacuje się, że takim typem jest ok. 29% spośród wszystkich babć i dziadków.
Związek zaangażowany to model, w którym dziadkowie chcą uczestniczyć w wychowaniu wnuków, oferując swoim dzieciom rozległą pomoc w opiece nad najmłodszymi członkami klanu. Taki typ relacji najczęściej występuje w rodzinach wielopokoleniowych. Jest też popularny w rodzinach, w których oboje rodzice skupiają się na pracy zawodowej. Pomoc dziadków w takich sytuacjach często okazuje się bezcenna, ponieważ pozwala zostawiać dzieci w pewnych, bezpiecznych rękach, bez potrzeby opłacania żłobków i przedszkoli. Jednocześnie, nie zmusza to rodziców do zaniedbywania kariery zawodowej. Według statystyk, ten typ relacji widoczny jest w ok. 16% przypadków.
Związek towarzyski to kontakty przyjacielskie, w których dziadkowie bardzo dobrze dogadują się z wnukami, otaczają je miłością, dają im wsparcie, często je rozpieszczają, jednak nie sprawują nad nimi opieki, wyręczając w tym ich rodziców. Tacy dziadkowie starają się znaleźć równowagę między czasem i uwagą poświęcaną wnukom a samym sobie. Ten rodzaj kontaktów jest też korzystny dla wnuków, które dostrzegają różnice między rodzicami i dziadkami, mogąc rozwijać w sobie inne rodzaje uczuć do jednych i drugich. Dziadkowie są bowiem kojarzeni z odmiennymi rodzajami aktywności i zabawy, stanowią dla dzieci odmienne bodźce, które je dodatkowo rozwijają. Jest to najpopularniejszy typ relacji między dziadkami a wnukami i szacuje się, że dotyczy aż 55% rodzin.
