Wirusem zapalenia wątroby typu C można zakazić się poprzez kontakt z krwią chorego. Na początku lat 90-tych wprowadzono obowiązkowe badania krwiodawców, by uniknąć zakażenia związanego z transfuzją krwi. Kiedy zatem powinniśmy zachować czujność? Źródłem zakażenia może stać się uszkodzenie skóry wywołane poprzez kontakt z niewystarczająco odkażonym narzędziem np. u fryzjera, w salonie tatuażu. Wizyta u stomatologa, czy zabieg chirurgiczny też może doprowadzić do rozwoju WZW typu C. W naszym kraju około 150 tysięcy osób jest zakażonych wspomnianym wirusem, z czego 90% nie ma pojęcia o swojej chorobie. Przyczyną tego stanu rzeczy jest niskie upowszechnienie badań przesiewowych, które często nie są bezpłatne.
Objawy
W większości przypadków choroba nie daje o sobie znać przez wiele lat. Czasami pojawiają się niespecyficzne symptomy jak: świąd skóry, bóle mięśni i stawów. Wirus zapalenia wątroby typu C może spowodować uszkodzenia w różnych narządach i wywołać np. zapalenie tarczycy lub inne schorzenia z grupy autoagresji, zapalenie nerek, cukrzycę. U osób chorych częściej występują też choroby psychiczne, zaburzenia koncentracji i pamięci oraz nagłe incydenty związane z układem sercowo-naczyniowym. Uważa się, że u ponad 80% zakażonych osób występuje postać przewlekła WZW typu C, która po 20 latach trwania doprowadza do rozwoju marskości wątroby.
Kto powinien być przebadany w kierunku występowania WZW typu C?
– osoby dializowane
– homoseksualiści oraz osoby często zmieniające partnerów seksualnych
– osoby, które były poddawane transfuzjom krwi
Leczenie
Terapia cechuje się blisko 100 procentową skutecznością i wywołuje sporadyczne skutki uboczne mimo, że składa się z kilku farmaceutyków. Leczenie może być stosowane nawet u osób, u których zalecona jest terapia immunosupresyjna (obniżająca odporność). Leki zwalczające wirusa C blokują jego namnażanie się i w ciągu 3 miesięcy doprowadzają do wyleczenia pacjenta. Istnieje kilka podtypów omawianego patogenu, ale postęp medycyny sprawił, że dostępne są medykamenty na każdą odmianę wirusa. To dobra informacja dla pacjentów cierpiących na niewydolność nerek, bowiem ta grupa jest szczególnie predysponowana do zakażenia wirusem C.
Badania przesiewowe
W Polsce konieczne jest wprowadzenie programu badań przesiewowych, który obejmowałby przeprowadzenie minimum 3 mln testów rocznie. Szacuje się, że leczeniem powinno być objętych co roku 12 tysięcy osób. Wczesna diagnostyka mogłaby być wykonywana u pacjentów zgłaszających się na szpitalne oddziały ratunkowe. Takie działanie znacznie ułatwiłyby wyeliminowanie wirusa C z naszej populacji i zapobiegłoby występowaniu daleko idących skutków niezdiagnozowanego w porę zakażenia.
