Choroba wrzodowa związana jest z powstaniem ubytków w błonie śluzowej żołądka lub dwunastnicy. Nieleczone schorzenie doprowadza do rozwoju powikłań, w tym nawet do zagrożenia życia. Jeśli wrzody są prawidłowo leczone, dochodzi do ich wygojenia i odbudowania śluzówki. Wewnątrz żołądka i dwunastnicy musi być zachowana równowaga kwasowo-zasadowa poprzez zobojętnianie kwasu solnego przez jony zasadowe. Śluz, jako czynnik ochronny uniemożliwia szkodliwy wpływ kwasu solnego na błonę śluzową. W momencie dojścia do osłabienia mechanizmów obronnych, bądź przewagi czynników uszkadzających, mamy do czynienia z powstaniem wrzodu.
Schorzenie jest diagnozowane przy użyciu endoskopu, co pozwala obejrzeć śluzówkę żołądka i pobrać wycinki do badania histopatologicznego. Istnieje możliwość wykonania nieinwazyjnych testów diagnostycznych w celu potwierdzenia zakażenia Helicobacter pylori.
Jakie są objawy choroby wrzodowej:
– ból w nadbrzuszu
– zgaga, niestrawność
– spadek masy ciała, zmęczenie
Dolegliwości często są skorelowane z rodzajem spożywanych pokarmów, częstotliwością i objętością posiłków. Jeśli zauważymy tak poważne symptomy jak: smoliste stolce, krwawe wymioty, silny ból brzucha, należy natychmiast wezwać karetkę, gdyż mogło dojść do perforacji wrzodu.
Przyczyny choroby wrzodowej:
– zapalenie błony śluzowej żołądka w wyniku zakażenia bakterią Helicobacter pylori, która jest przenoszona drogą pokarmową oraz przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną. 100% wrzodów dwunastnicy i 80% wrzodów żołądka wywołane jest przez tę bakterię, która posiada umiejętność wiązania się ze śluzówką żołądka i niszczenia jej powierzchni. Nie każdy zarażony człowiek zachoruje na chorobę wrzodową, większość ludzi zostanie jedynie nosicielami ze współistniejącym bezobjawowym zapaleniem śluzówki żołądka. W populacji 70-latków około 70% seniorów jest zarażona Helicobacter Pylori.
– terapia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi np. kwasem acetylosalicylowym, który niszczy śluzówkę żołądka
– predyspozycje genetyczne np. zwiększona ilość komórek okładzinowych żołądka wytwarzających zbyt kwaśny sok żołądkowy
– palenie papierosów, które pogarsza przebieg choroby wrzodowej, przyspiesza rozwój powikłań i wcześniejszych nawrotów choroby
– terapia sterydami
– chemioterapia, radioterapia
– choroby ogólnoustrojowe np. choroba Leśniowskiego-Crohna (występowanie wrzodów w różnych odcinkach przewodu pokarmowego)
– nadmierny stres, nerwica
– zbyt szybkie tempo życia, nieregularne odżywianie się
Powikłania:
– Perforacja wrzodu
Perforacja wynika z wadliwego leczenia choroby, bądź całkowitego zaniechania terapii przez pacjenta. Dochodzi do przedziurawienia ściany żołądka lub dwunastnicy na całej jej grubości, a w konsekwencji do wypłynięcia treści pokarmowej poza przewód pokarmowy. Ten stan przejawia się jako nagły ból w nadbrzuszu wraz z towarzyszącymi wymiotami, zimnymi potami i bladością skóry. Wrzód drążący może doprowadzić do zapalenia otrzewnej.
– Zwężenie lub zamknięcie odźwiernika żołądka
Ten stan prowadzi do częściowej lub całkowitej niedrożności przewodu pokarmowego. Treść pokarmowa zaczyna zalegać, a pacjent chudnie oraz cierpi na nudności, wymioty.
Pamiętajmy, że wiosna i jesień sprzyjają uaktywnieniu schorzenia, a nieleczone wrzody mają tendencję do pogłębiania się.
