Emerytura jest świadczeniem pieniężnym wypłacanym z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tym osobom, które po osiągnięciu tzw. wieku emerytalnego zaprzestają prowadzenia aktywności zawodowej. Z dniem 1 października 2017 roku weszła zmiana, w której obniżony został powszechny wiek emerytalny, wynoszący odpowiednio dla kobiet – 60 lat i dla mężczyzn – 65 lat. W konsekwencji na emeryturę mogą przejść osoby, które:
- skończą odpowiednio 60 lub 65 lat po 30 września 2017 roku,
- skończyły odpowiednio 60 lub 65 lat do 30 września 2017 roku, ale nie osiągnęły do tego czasu podwyższonego wieku emerytalnego (67 lat),
- do 30 września 2017 roku osiągnęły podwyższony wiek emerytalny, a nie miały przyznanej emerytury powszechnej.
Przede wszystkim zaznaczyć należy, że przejście na tzw. emeryturę, to prawo a nie obowiązek każdego obywatela państwa polskiego. Z chwilą osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, każdy z nas ma prawo zadecydować czy chce z tego prawa skorzystać od razu czy też w późniejszym terminie. Plusem przejścia na emeryturę w późniejszym terminie jest zwiększona wysokość wypłacanego świadczenia, tzn. im dłużej pracujemy, tym nasze świadczenie emerytalne jest wyższe.
Od czego więc zależy wysokość wypłacanej emerytury? Przede wszystkim od długości okresu odprowadzanych składek i tak jak zostało wspomniane powyżej, im dłużej pracujemy, tym wyższe świadczenie otrzymamy w przyszłości. Ponadto od długości okresu poboru emerytury – to znaczy, że zgromadzona przez nas kwota dzielona jest przez statystyczną długość życia, co ponownie podkreśla powyższe twierdzenie o długości pracy. Wysokość wypłacanej emerytury zależy również od stażu pracy, co oznacza, że im dłużej odprowadzamy składki od naszych zarobków, ty więcej możemy w przyszłości odebrać.
Jak łatwo zauważyć, wszystkie zaprezentowane powyżej trzy elementy są ze sobą w jakiś sposób nierozerwalne.
Kontynuując temat nasuwa się pytanie, co zaliczamy do podstawy wymiaru emerytury? Otóż do podstawy wymiaru emerytury Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zalicza się wszystkie składniki przychodu, dochodu oraz wynagrodzenia, od których odprowadzane były składki na ubezpieczenie społeczne albo ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Warto zaznaczyć, że do podstawy wliczane mogą być również kwoty takie jak:
- wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, wypłacone na podstawie przepisów kodeksu pracy,
- zasiłek chorobowy,
- zasiłek macierzyński,
- zasiłek opiekuńczy,
- świadczenie rehabilitacyjne,
- zasiłek wyrównawczy,
- świadczenie wyrównawcze lub dodatek wyrównawczy,
- wartość rekompensaty pieniężnej wypłaconej na podstawie ustawy z 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent,
- zasiłek dla bezrobotnych,
- zasiłek szkoleniowy lub stypendia wypłacane z Funduszu Pracy za okres udokumentowanej niezdolności do pracy.
Zaznaczyć jednak należy, że kwoty wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy oraz zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego, przysługujące po 2004 roku, są uwzględniane w podstawie wymiaru emerytury, gdy nie została przekroczona roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla danego roku.
