Szukaj

Czerwona koniczyna – chwast, czy dar natury?

Czerwona koniczyna – chwast, czy dar natury

Czerwona koniczyna to chwast często zajmujący większość trawnika przed domem – przyciąga pszczoły i szybko się rozrasta. Nie każdy wie, jak szerokie zastosowanie w lecznictwie wykazuje ta powszechnie występująca roślina. Jak działa koniczyna i kto powinien stosować preparaty zawierające jej wyciągi?

 

Właściwości czerwonej koniczyny

Czerwona koniczyna należy do rodziny bobowatych i występuje praktycznie na wszystkich łąkach, terenach leśnych, czy przydomowych trawnikach. Choć łodygi, kwiaty i liście nie osiągają dużych rozmiarów, to już sam korzeń koniczyny potrafi dorastać nawet do 1,5 metra w głąb gruntu. Każda część rośliny odznacza się zawartością składników, które mają istotne znaczenie dla zdrowia, a są to m.in.:

  • izoflawony,
  • fenolokwasy,
  • fitosterole,
  • saponiny,
  • karoten,
  • garbniki,
  • witamina C,
  • magnez,
  • żelazo,

Jednym z najdokładniej przeanalizowanych działań koniczyny jest jej korzystny wpływ na kobiety w okresie menopauzy. Stosowanie ekstraktów koniczyny zmniejsza charakterystyczne objawy klimakterium, takie jak uderzenia gorąca, potliwość, osłabienie, spadek libido, czy problemy z koncentracją. Działanie takie wynika głównie z zawartości izoflawonów, które są naturalnymi fitoestrogenami działającymi korzystnie w przypadku zaburzeń hormonalnych. Uważa się, że koniczyna wzmacnia także włosy, zapobiegając łysieniu wynikającemu ze zmian hormonalnych.

Wewnętrzne stosowanie koniczyny wpływa korzystnie na układ trawienny, ponieważ reguluje wypróżnianie i poprawia apetyt. Ponadto, uważa się, że czerwona koniczyna wykazuje:

  • działanie przeciwzapalne;
  • właściwości przeciwutleniające;
  • działanie wzmacniające naczynia krwionośne;
  • działanie lekko obniżające ciśnienie – m.in. ze względu na właściwości lekko moczopędne;
  • zmniejszające poziom cholesterolu;
  • właściwości antyseptyczne;
  • uspokajająco i przeciwdepresyjnie;
  • przeciwbólowe (ze względu na zawartość fenolokwasów).