Choroby nerek a stan zdrowia jamy ustnej

Przewlekła choroba nerek (PChN) przyczynia się do powstania zmian patologicznych w różnych narządach, między innymi również w obrębie jamy ustnej. U pacjentów z PChN można zaobserwować zwiększoną predyspozycję do powstawania ubytków w zębach oraz do rozwoju owrzodzeń, trudno gojących się ran i zaników kości wyrostka zębodołowego.
Choroby przyzębia i próchnica
Choroby przyzębia przejawiają się pod postacią bólu, zaczerwienienia i owrzodzenia dziąseł, co prowadzi do przedwczesnej utraty uzębienia. Główną przyczyną omawianych schorzeń są mikroorganizmy zlokalizowane w płytce nazębnej i kamieniu nazębnym. Zapalenie tkanek przyzębia ma związek z powstawaniem chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak miażdżyca naczyń tętniczych, ostre zespoły wieńcowe.
Do rozwoju próchnicy przyczyniają się bakterie bytujące w płytce nazębnej. Działalność tych drobnoustrojów prowadzi do rozkładu węglowodanów zawartych w pokarmach, co wpływa na obniżenie pH w jamie ustnej i destrukcję szkliwa oraz zębiny. Nieleczone zmiany skutkują zakażeniem miazgi zębowej, a ta dysfunkcja przyczynia się do zaniku kości wyrostka zębodołowego. Dalszymi konsekwencjami tego stanu są zapalenia okostnej oraz kości, a także ropnie i ropowice mogące doprowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, niedrożności oddechowej czy wstrząsu septycznego. Bakterie rozprzestrzeniające się po całym ustroju mogą stwarzać ryzyko rozwoju reumatoidalnego zapalenia stawów, zapalenia wsierdzia bądź zapalenia kłębuszków nerkowych.
Przyczyny schorzeń przyzębia u osób cierpiących na przewlekłe schorzenia nerek
Badania wykazały, że osoby cierpiące na przewlekłe choroby nerek są w większym stopniu narażone na choroby przyzębia niż osoby mające zdrowe nerki. Ta zależność dotyczy zwłaszcza pacjentów dializowanych. Szybko postępująca próchnica zębów u osób z PChN związana jest z ograniczoną produkcją śliny, zwiększoną jej gęstością, a czasami nawet suchością jamy ustnej u chorych. Powyższe czynniki przekładają się na powstawanie złogów nazębnych. Warto wspomnieć, że pacjenci cierpiący na PChN mają podwyższony poziom mocznika w ślinie, co wpływa na wzrost pH i progresję mineralizacji płytki bakteryjnej. Taki stan nie sprzyja utrzymaniu prawidłowej higieny jamy ustnej.
Chorzy dializowani mają zwiększoną tendencję do rozwoju niekorzystnych zmian przyzębia z powodu niedoborów witamin i minerałów, postępującej osteoporozy i niedokrwistości, a także ogólnego osłabienia powodującego niechęć do czynności higienicznych jamy ustnej. U leczonych z powodu PChN często występuje depresja spowodowana koniecznością stosowania restrykcyjnej diety oraz zwątpieniem w sens terapii. Wymienione czynniki również przekładają się na brak chęci do wizyt u stomatologa oraz stosowania się do zasad profilaktyki przeciwpróchnicowej.